Kosmowska Barbara (1958- )
Gorzko
Życiu Teresy możemy się przyjrzeć z bliska. Opowieścią wciąga w swój świat, do swojej rodziny, Miasteczka, akademickiego pokoju, aż w końcu do Miasta. Ciągle ucieka przed kimś, przed czymś. Szuka miłości i wsparcia. Wszystko znajduje u babci Dobrzyckiej, dumnej arystokratki spod Wilna. Z jej historii i wspomnień czerpie nie tylko radość, ale też siłę na utarczki z matką, siostrami i codziennością. Chciała być najlepsza, wyrwać się z rodzinnej mieściny, by móc coś osiągnąć. Nie tylko ona ma taki cel, jej współlokatorki z uczelnianego lokum również. Każda z dziewczyn uciekała i wybijała się ponad przeciętny studencki tłum: Lucka żarliwością w swojej wierze i skromnością, Lidka bezczelnością, szaleństwem i bezgraniczną miłością. A Teresa? Uporem, wytrwałością w poszukiwaniu choć odrobiny zrozumienia i ciepła drugiego człowieka. Najpierw mamy, babci, potem ojca, sławnego koszykarza, i szkolnej miłości, dla której poświęciła wszystko, co miała, i na którą czekała przez kilkanaście lat. Studia wyzwoliły Teresę z małomiasteczkowości. Do Miasta uciekła od niespełnionej szkolnej miłości, wstydu związanego z pierwszym razem, osądami matki i plotkami na swój temat. Wiedziała, wręcz była pewna, że wróci w rodzinne strony dopiero wtedy, kiedy będzie już kimś i na tyle silna, żeby zmierzyć się ze swoją przeszłością. [lubimyczytac.pl]

                                           Przejdź do naszego katalogu